Αρχή λειτουργίας των μηχανημάτων κλιματισμού.

Με τον όρο κλιματισμό εννοούμε την διαδικασία ελέγχου και ρύθμισης της:

• Θερμοκρασίας του αέρα
• Υγρασίας του αέρα
• Κυκλοφορίας του αέρα
• Ποιότητας του αέρα

Κλιματισμό μπορούμε να έχουμε είτε σε εσωτερικούς χώρους κτιρίων (π.χ. κατοικίες, γραφεία) είτε σε εξωτερικούς χώρους (π.χ. στο αυτοκίνητο) ή σε χώρους που γίνεται επεξεργασία και συντήρηση προϊόντων με σκοπό την άνεση του ανθρώπου ανεξάρτητα με την θερμοκρασία που επικρατεί στο εξωτερικό περιβάλλον....

Για την ρύθμιση των παραπάνω παραμέτρων χρησιμοποιούνται οι κλιματιστικές μονάδες. Τέτοιες κλιματιστικές μονάδες είναι οι μονάδες διαιρούμενου τύπου (SplitUnits), ή αλλιώς τα γνωστά σε όλους μας κλιματιστικά τα οποία συνήθως τοποθετούνται σε μικρούς χώρους (οικίες, γραφεία). Τα διαιρούμενα κλιματιστικά χωρίζονται σε 2 μέρη (μονάδες), την εσωτερική μονάδα η οποία τοποθετείται στον χώρου που θέλουμε να κλιματίσουμε και την εξωτερική μονάδα η οποία τοποθετείται στο εξωτερικό περιβάλλον.  Η εσωτερική μονάδα τοποθετείται συνήθως σε κάποιο ψηλό σημείο του τοίχου ενώ την εξωτερική την τοποθετούμε (σχεδόν πάντα) όπου επιθυμούμε. Η εσωτερική με την εξωτερική μονάδα συνδέονται μεταξύ τους με διπλές μικρού μήκους σωλήνες, στις οποίες κυκλοφορεί το ψυκτικό μέσο. Τα βασικά εξαρτήματα ενός κλιματιστικού είναι:

1. Συμπιεστής
2. Συμπυκνωτής
3. Εξατμιστής
4. Εκτονωτική – στραγγαλιστική διάταξη (τριχοειδής σωλήνας)

Ο κύκλος λειτουργίας μιας κλιματιστικής μονάδας είναι ίδιος είτε για ψύξη είτε για θέρμανση, με την διαφορά ότι τον χειμώνα ο κύκλος αντιστρέφεται. Η θερμότητα που αντλεί το σύστημα από τον εξωτερικό αέρα, προσδίδεται στον εσωτερικό, αφού πλέον ο εναλλάκτης που λειτουργούσε σαν εξατμιστής, λειτουργεί πλέον σαν συμπυκνωτής και το αντίθετο. Η αναστροφή αυτή οφείλεται σε ένα βασικό εξάρτημα της κλιματιστικής μονάδος, την τετράοδος βαλβίδα. Με την χρήση της τετράοδους βαλβίδας λοιπόν, οι ρόλοι των εναλλακτών θερμότητας δεν είναι σταθεροί αλλά εναλλάσσονται, ανάλογα με το αν η κλιματιστική μονάδα βρίσκεται σε θερινή ή χειμερινή λειτουργία.

Θερμοδυναμικός κύκλος

Ο θερμοδυναμικός κύκλος μια αντλίας θερμότητος που αναφέρεται στη διαδοχική ατμοποίηση και υγροποίηση ενός ρευστού, αποτελεί την αφετερία μελέτης (και λειτουργίας) της αντλίας θερμότητας.

Θεωρητικός κύκλος

Μεταβολή 1-2

Ο ατμός, που βρίσκεται σε κατάσταση κορεσμού, εισέρχεται στον συμπιεστή. Με τη συμπίεση, η οποία θεωρητικά είναι ισεντροπική, ενώ στην πράξη περίπου ισεντροπική και αρκετά αδιαβατική, λόγω ταχύτητας, ανεβαίνει η θερμοκρασία, η ενθαλπία και η πίεση του ατμου.

Μεταβολή 2-3

Ο συμπιεσμένος και υπέρθερμος ατμός εισέρχεται στον συμπυκνωτή, ψύχεται μέχρι την κατάσταση κορεσμού και αποδίδει θερμότητα. Η πίεση παραμένει σταθερή, ενώ έχουμε μικρή πτώση της θερμοκρασίας του ατμού.

Μεταβολή 3-4

Ο κορεσμένος ατμός που βρίσκεται μέσα στον συμπυκνωτή, αρχίζει να υγροποιείται υπό σταθερή πίεση, ενώ συγχρόνως αποδίδει τη μεγαλύτερη ποσότητα θερμότητας.

Μεταβολή 4-5

Το υγροποιημένο ρευστό εγκαταλείπει τον συμπυκνωτή, περνάει από την εκτονωτική βαλβίδα και ελαττώνεται η πίεση του. Η μεταβολή αυτή είναι ισενθαλπική, μη αντιστρεπτή και συνοδεύεται από μεγάλη πτώση της θερμοκρασίας.

Μεταβολή 5-1

Το υγρό εισέρχεται στον εξατμιστή, παίρνει θερμότητα από την ψυχρή πηγή και ατμοποιείται με σταθερή πίεση και θερμοκρασία. Η αύξηση της ενθαλπίας είναι ισοβαρής.

Πραγματικός Θερμοδυναμικός κύκλος

Οι τροποποιήσεις του θεωρητικού κύκλου είναι οι εξής:

• Επειδή υπάρχει κίνδυνος να σχηματιστούν σταγόνες υγρού μέσα στον κύλινδρο συμπιέσεως, ο ατμός οδηγείται υπερθερμασμένος στον συμπιεστή (σημείο )

• Επειδή ο συμπιεστής δεν μπορεί να εκτελέσει μια καθαρή ισεντροπική συμπίεση, απαιτείται περισσότερο μηχανικό έργο. Το επιπλέον έργο γίνεται θερμότητα που ανεβάζει τη θερμοκρασία εξόδου του ρευστού (σημείο )

• Στους εναλλάκτες θερμότητας (συμπυκνωτή-εξατμιστή), οι μεταβολές είναι θεωρητικά ισοβαρείς και ισόθερμες. Στην πράξη όμως-λόγω της ταχύτητας διατηρείται αρκετά μεγάλη –υπάρχει πτώση πίεσης.

• Επειδή υπάρχει κίνδυνος να σχηματιστεί ατμός πριν την εκτονωτική βαλβίδα (από απρόβλεπτη θέρμανση ή πτώση πιέσεως), πρέπει οπωσδήποτε να γίνει υπόψυξη του υγρού με τη βοήθεια ενός ενδιάμεσου ψύκτη.

Αρχή λειτουργίας

Το χειμώνα η κλιματιστική μονάδα λειτουργεί για την θέρμανση του χώρου. Το ψυκτικό ρευστό βρίσκεται σε υγρή κατάσταση, περνάει στον εναλλάκτη της εξωτερικής μονάδας (εξατμιστής τον χειμώνα) και απορροφά θερμότητα από τον εξωτερικό αέρα περιβάλλοντος με τη βοήθεια ενός ανεμιστήρα.

 Το ψυκτικό ρευστό εξατμίζεται και σε χαμηλή πίεση πλέον περνάει στον συμπιεστή, όπου συμπιέζεται με αποτέλεσμα την αύξηση της θερμοκρασίας του.

Στη συνέχεια σε αέρια μορφή οδηγείται στον εσωτερικό εναλλάκτη (συμπυκνωτής τον χειμώνα), του οποίου η επιφάνεια έχει υψηλότερη θερμοκρασία από αυτή του εσωτερικού αέρα, συμπυκνώνεται και αποβάλλει θερμότητα λόγω διαφοράς θερμοκρασίας.

Έπειτα το ψυκτικό ρευστό που βρίσκεται σε υγρή κατάσταση, περνάει μέσα από την εκτονωτική διάταξη (τριχοειδή σωλήνα) και μειώνεται η πίεση του.

Τέλος επιστρέφει στον εξωτερικό εναλλάκτη και επαναλαμβάνεται ο κύκλος.

Πολλές φορές η επιφάνεια του εξωτερικού εναλλάκτη είναι χαμηλότερη από αυτή του ατμοσφαιρικού αέρα, υπάρχει κίνδυνος δημιουργίας πάγου στον εναλλάκτη. Για την αποφυγή του φαινόμενου αυτού υπάρχει ένα σύστημα ελέγχου που σταματάει τη λειτουργία της κλιματιστικής μονάδας και αντιστρέφει τον κύκλο. Έτσι ο εξατμιστής λειτουργεί σαν συμπυκνωτής αυξάνοντας την θερμοκρασία της επιφάνειας.

Εξαρτήματα μιας κλιματιστικής μονάδας

1. Συμπιεστής

Ο συμπιεστής αποτελεί αυτό που λέμε την καρδιά του συστήματος. Όπως αναφερθήκαμε παραπάνω, ο κύριος σκοπός του συμπιεστή είναι να αυξήσει την πίεση του ατμού (ψυκτικού ρευστού) ώστε η θερμοκρασία συμπυκνώσεως να γίνει μεγαλύτερη από τη θερμοκρασία περιβάλλοντος. Οι συμπιεστές διακρίνονται σε είδη ανάλογα με τον τρόπο λειτουργίας του, την επέμβαση στο εσωτερικό τους και την αρχή λειτουργίας τους. Οι συμπιεστές που χρησιμοποιούνται στα κλιματιστικά είναι οι λεγόμενοι κλειστού τύπου ή ερμητικοί συμπιεστές.

Συμπιεστής

Κλειστού τύπου ή Ερμητικοί συμπιεστές

Σε αυτήν την κατηγορία, συμπιεστής και ηλεκτροκινητήρας βρίσκονται στον ίδιο χώρο μέσα σε ένα μεταλλικό κέλυφος, το οποίο είναι ηλεκτροσυγκολημμένο εξ’ ου  και η ονομασία ερμητικοί συμπιεστές. Ο άξονας του συμπιεστή αποτελεί συνέχεια του άξονα του ηλεκτροκινητήρα και είναι μόνιμα συνδεδεμένος. Οι συμπιεστές αυτού του τύπου δεν έχουν την δυνατότητα πρόσβασης στο εσωτερικό τους (εκτός εάν υπάρχει εξειδικευμένη εταιρεία που τον αναλαμβάνει), και συνήθως το κόστος συντήρησης υπερβαίνει το κόστος αντικατάστασης. Η λίπανση επιτυγχάνεται με την βοήθεια αντλίας λαδιού με πίεση και η ψύξη του γίνεται με την αναρρόφηση του ψυκτικού αερίου.

Αυτούς τους συμπιεστές λοιπόν που είναι και οι πιο συνηθισμένοι στην καθημερινότητα μας, χρησιμοποιούνται στα οικιακά ψυγεία, κλιματιστικά και βιομηχανικές εγκαταστάσεις ψύξης, μικρού όμως μεγέθους.

Πλεονεκτήματα συμπιεστών κλειστού τύπου

• Κοστίζει λιγότερο σε σχέση με κάθε άλλο είδος συμπιεστή.
• Το βάρος και ο όγκος του είναι μικρός.
• Η στεγανοποίηση του είναι σχεδόν άψογη.
• Η στάθμη θορύβου είναι στο ελάχιστο.
• Δεν παρουσιάζονται δυνατοί κραδασμοί.

Κατάταξη συμπιεστών ανάλογα με την αρχή λειτουργίας τους.

Οι συμπιεστές που χρησιμοποιούνται σε εγκαταστάσεις ψύξης και κλιματισμού, κατηγοριοποιούνται σε πέντε κατηγορίες:

• Παλινδρομικοί ή εμβολοφόροι συμπιεστές
• Περιστροφικοί συμπιεστές
• Φυγοκεντρικοί συμπιεστές
• Σπειροειδής συμπιεστές
• Ελικοειδής ή κοχλιωτοί συμπιεστές

Στα περισσότερα οικιακά κλιματιστικά χρησιμοποιείται συνήθως παλινδρομικός (εμβολοφόρος) ή σπειροειδής ή κοχλιοφόρος συμπιεστής. Αυτού του τύπου συμπιεστές λειτουργούν με ψυκτικά μέσα με σχετικά μικρό ειδικό όγκο (m3/kg) όπως FREONR-12, R-22, R-134aαλλά και για ψυκτικά μέσα όπως η αμμωνία που έχει σχετικά μεγάλο ειδικό όγκο. Επίσης παρουσιάζουν μεγάλους λόγους συμπίεσης και αποδίδουν ακόμα και σε περιπτώσεις μεγάλων πιέσεων κατάθλιψης. Επίσης από τον συμπιεστή «φεύγουν» τρείς χαλκοσωλήνες από τους οποίους οι δύο είναι για την κατάθλιψη-αναρρόφηση του ψυκτικού ρευστού που οδηγούν στον συμπυκνωτή και ο τρίτος είναι για την σύνδεση μανομέτρου.

Ένας παλινδρομικός συμπιεστής αποτελείται από τα παρακάτω:

1. Στροφαλοφόρο άξονα
2. Διωστήρας (ή μπιέλα)
3. Έμβολο
4. Κύλινδρος
5. Βαλβίδες αναρρόφησης-κατάθλιψης
6. Κεφαλή του συμπιεστή
7. Φλάντζες
8. Εξωτερικές βαλβίδες ελέγχου του συμπιεστή

Ο λόγος συμπίεσης ή σχέση συμπίεσης ενός συμπιεστή ονομάζεται ο λόγος της απόλυτης πίεσης της κατάθλιψης προς την απόλυτη πίεση της αναρρόφησης. Εάν υπήρχε μια ψυκτική εγκατάσταση κλιματισμού, μία συντήρησης και μία κατάψυξης, ποια θα είχε το μεγαλύτερο λόγο συμπίεσης και γιατί;

Η απάντηση είναι πως το μεγαλύτερο λόγο συμπίεσης θα τον είχε η κατάψυξη και αυτό γιατί η πίεση με την θερμοκρασία είναι ανάλογα μεγέθη. Έτσι συμπεραίνουμε ότι η πίεση αναρρόφησης και η πίεση κατάθλιψης θα είναι πολύ μεγαλύτερες για να καταφέρουν να απορροφήσουν θερμότητα από τον χώρο ώστε να τον ψύξουν.

1. Συμπυκνωτής

Ο συμπυκνωτής μια κλιματιστικής (και ψυκτικής εγκατάστασης), παραλαμβάνει από το ψυκτικό ρευστό που βρίσκεται σε κατάσταση ατμού, ποσότητα θερμότητας και την αποδίδει στο φυσικό περιβάλλον. Για να συμβεί αυτό, πρέπει η θερμοκρασία του ατμού να είναι υψηλότερη από τη θερμοκρασία του αέρα που θα την παραλάβουν.

Πρέπει ακόμη η ποσότητα θερμότητας η οποία θα παραληφθεί, να μειώσει τη θερμοκρασία του ψυκτικού ρευστού κάτω από τη θερμοκρασία υγροποιήσεως, ώστε να εκμεταλλευθούμε το σύνολο της λανθάνουσας θερμότητας του ψυκτικού και να προκύψει υγροποίηση (συμπύκνωση).

Τα ποσά θερμότητας που προσδίδονται στον συμπυκνωτή μέσω του ψυκτικού ρευστού (θερμό αέριο) είναι:

• Η θερμότητα που απορρόφησε ο εξατμιστής
• Η θερμότητα υπερθέρμανσης του αερίου πριν την αναρρόφηση του συμπιεστή
• Η θερμότητα που προστέθηκε στο ψυκτικό ρευστό κατά την συμπίεση
• Η θερμότητα ψύξης του συμπιεστή

Οι συμπυκνωτές διακρίνονται σε 3 ομάδες:

1. Αερόψυκτοι που ψύχονται με κυκλοφορία αέρα
2. Υδρόψυκτοι που ψύχονται με κυκλοφορία νερού
3. Εξατμιστικοί συμπυκνωτές που ψύχονται με ταυτόχρονη κυκλοφορία αέρα-νερού.

Και οι 3 τύποι συμπυκνωτών αποτελούν ουσιαστικά έναν εναλλάκτη θερμότητας, μέσα στον οποίο οδηγούνται οι ατμοί του ψυκτικού ρευστού. Καθώς απορρίπτεται η θερμότητα από το ψυκτικό μέσο προς το περιβάλλον, το ψυκτικό ρευστό σταδιακά αλλάζει φάση και καταλήγει στην έξοδο του συμπυκνωτή υπέρθερμο υγρό.Στα διαιρούμενου τύπου κλιματιστικά (splitunits) συναντάμε τους αερόψυκτους συμπυκνωτές όπου η κυκλοφορία του αέρα γίνεται με δύο τρόπους:

1. Φυσική κυκλοφορία αέρα (οικιακά ψυγεία)
2. Εξαναγκασμένη κυκλοφορία αέρα με χρήση ανεμιστήρα (κλιματιστικά)

Συμπυκνωτής κλιματιστικού

1. Εξατμιστής

Ο εξατμιστής είναι ένας εναλλάκτης θερμότητας και έχει κύριο σκοπό να απορροφά θερμότητα από το περιβάλλον του και βρίσκεται στον χώρου που θέλουμε να κλιματίσουμε σε μια επιθυμητή θερμοκρασία. Οι εξατμιστές είναι κατασκευασμένοι από έναν σωλήνα, πάνω στον οποίο έχουν συγκολληθεί ελάσματα σε μορφή πτερυγίων με πολύ μικρή απόσταση μεταξύ τους και ονομάζονται πτερυγιοφόροι. Τα πτερύγια αυξάνουν την επιφάνεια εναλλαγής θερμότητας. Μέσα στον σωλήνα κυκλοφορεί το ψυκτικό ρευστό, όπου και απορροφά θερμότητα από τον χώρο. Η εξάτμιση πετυχαίνεται σε μια σταθερή θερμοκρασία εξάτμισης και σε χαμηλή πίεση. Για να μπορεί να γίνεται απορρόφηση της θερμότητας πρέπει πάντα η θερμοκρασία του εξατμιστήΘε να είναι μικρότερη από τη θερμοκρασία του χώρου που θέλουμε να αφαιρέσουμε θερμότητα Θχ. Οπότε Θε>Θχ.

Εξατμιστής

Οι εξατμιστές διακρίνονται σε:

• Εξατμιστές που ψύχουν αέρα (φυσικής & εξαναγκασμένης κυκλοφορίας αέρα)
• Εξατμιστές που ψύχουν υγρά

3. Εκτονωτικές Διατάξεις

Οι εκτονωτικές διατάξεις έχουν ως σκοπό:

α) Να ρυθμίζουν την ποσότητα του ψυκτικού ρευστού που πηγαίνει στον εξατμιστή με ελεγχόμενο τρόπο.

β) Να αλλάζουν τα θερμοδυναμικά χαρακτηριστικά του ψυκτικού μέσου (από υγρό υψηλής πίεσης στην έξοδο του συμπυκνωτή, το μετατρέπουν σε υγρό σταθερής χαμηλής πίεσης)

Η εκτονωτική διάταξη επιτρέπει τη δια μέσου  αυτής ροή της ποσότητας εκείνης του ψυκτικού ρευστού, που είναι αναγκαία για την κάλυψη του ψυκτικού φορτίου της εγκατάστασης κλιματισμού. Ο ρόλος της στο ψυκτικό κύκλωμα είναι πολύ σημαντικός, διότι αν στον εξατμιστή διοχετευθεί ανεπαρκής ποσότητα ψυκτικού ρευστού, τότε αυτό θα εξαερωθεί χωρίς να καλυφθεί πλήρως το ψυκτικό φορτίο, ενώ αντίθετα αν διοχετευθεί περίσσεια ψυκτικού υγρού θα φθάσει στον συμπιεστή, με αποτέλεσμα την καταστροφή του.

Εκτονωτική διάταξη

Για τη ρύθμιση της εκτονωτικής διάταξης ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του συστήματος, τηρείται η ακόλουθη διαδικασία:

Στη γραμμή αναρροφήσεως του συμπιεστή, τοποθετείται ένα αισθητήριο θερμοκρασίας, που «αντιλαμβάνεται» τη θερμοκρασία του ψυκτικού ρευστού (που βρίσκεται σε κατάσταση υπέρθερμου ατμού). Το αισθητήριο αυτό διαθέτει μια φούσκα που γεμίζει με ψυκτικό υγρό. Το υγρό εξατμίζεται λόγω απορροφήσεως θερμότητας από τον υπέρθερμο ατμό που ρέει στον σωλήνα, μεταφέρεται στον χώρο επάνω από το διάφραγμα της εκτονωτικής διάταξης. Αντίστοιχα, ο χώρος κάτω από το διάφραγμα της διάταξης δέχεται την πίεση του υπέρθερμου ατμού.

Το διάφραγμα της διάταξης συνδέεται με ένα ελατήριο το οποίο δέχεται τις κινήσεις του, σταθεροποιείται σε κάποια θέση και έτσι υπάρχει σταθερή ροή ψυκτικού ρευστού προς τον εξατμιστή.

Επιμέρους εξαρτήματα μιας εκτονωτικής διάταξης

Αν τώρα αυξηθεί το ψυκτικό φορτίο, η εξαέρωση του ψυκτικού ρευστού είναι ταχύτερη, οπότε ένα μεγαλύτερο τμήμα του στοιχείου καταλαμβάνεται από αέριο ψυκτικό ρευστό και ένα μικρότερο από υγρό ψυκτικό ρευστό. Η νέα αυτή κατάσταση δημιουργεί μεγαλύτερη υπερθέρμανση στο αέριο ψυκτικό ρευστό και προκαλείται μεγαλύτερο άνοιγμα στη εκτονωτική διάταξη. Η ροή του ψυκτικού ρευστού είναι τώρα μεγαλύτερη, το σημείο πλήρους εξαερώσεως του ψυκτικού ρευστού τείνει να επανέλθει στην προηγούμενη θέση του και τελικά, η εκτονωτική διάταξη ισορροπεί σε κάποια νέα θέση, ώστε να καλύπτεται το αυξημένο ψυκτικό φορτίο. Το αντίθετο βέβαια γίνεται και σε περίπτωση μείωσης του ψυκτικού φορτίου.

Εσωτερική όψη θερμοεκτονωτικής βαλβίδας

Τύποι εκτονωτικών βαλβίδων

1. Τριχοειδής σωλήνας
2. Εκτονωτική βαλβίδα με πλωτήρα ελέγχου στην πλευρά της υψηλής πίεσης
3. Εκτονωτική βαλβίδα με πλωτήρα ελέγχου στην πλευρά της χαμηλής πίεσης
4. Η θερμοεκτονωτική βαλβίδα (thermalexpansionvalve) ή θερμοστατική εκτονωτική βαλβίδα
5. Πρεσσοστατική βαλβίδα ή βαλβίδα σταθερής πίεσης
6. Ηλεκτρονική εκτονωτική βαλβίδα

Στα κλιματιστικά διαιρούμενου τύπου συναντάμε την θερμοεκτονωτική βαλβίδα η οποία αποτελείται από:

α) Το κύριο σώμα της βαλβίδας που διακρίνεται σε:

• Μεμβράνη (διάφραγμα)
• Το σύστημα ελέγχου
• Το ρυθμιστή υπερθέρμανσης*

β) Το θερμοστατικό βολβό

γ) Το τριχοειδή σωλήνα που συνδέει το κύριο σώμα της βαλβίδας με το θερμοστατικό βολβό.

*Υπερθέρμανση ορίζεται ως η διαφορά θερμοκρασίας στην έξοδο του εξατμιστή (δηλαδή αναρροφήση συμπιεστή) και της θερμοκρασίας εξάτμισης του ψυκτικού μέσου.

Συμπεραίνοντας η λειτουργία των εκτονωνικών διατάξεων βασίζεται στην αλλαγή της τιμής ενός φυσικού μεγέθους του ψυκτικού ρευστού που μπορεί να είναι:

1. Θερμοκρασία
2. Πίεση
3. Παροχή
4. Συνδυασμός δύο (2) ή όλων των παραπάνω χαρακτηριστικών

Τοποθέτηση διαιρούμενης κλιματιστικής μονάδας

Στην εγκατάσταση μιας κλιματιστικής μονάδας πρέπει να προσέξουμε τα παρακάτω:

Στην εσωτερική μονάδα

1. Σωστή επιλογή θέσης της εσωτερικής μονάδας στον χώρο που θέλουμε να κλιματίσουμε (σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή). Η μονάδα δεν πρέπει να τοποθετείται απέναντι σε τοίχο γιατί αφενός δημιουργεί ενοχλητικά ρεύματα και αφετέρου η κατεύθυνση του αέρα να μην είναι προς το μέρος που καθόμαστε.Ένα άλλο πρόβλημα που δημιουργείται, με την λάθος επιλογή θέσης της μονάδας είναι η διακοπή λειτουργίας του κλιματιστικού από το αισθητήριο θερμοκρασίας. Για παράδειγμα ένα είναι καλοκαίρι, λειτουργούμε το κλιματιστικό στην ψύξη και ένα μέρος του κλιματιζόμενου αέρα επιστρέφει «πάνω» στο κλιματιστικό, τότε το αισθητήριο αντιλαμβάνεται ότιέφτασε στην θερμοκρασία που του δώσαμε (π.χ. 25 ^οC) και διακόπτει την λειτουργία του κλιματιστικού.  Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την επανέναρξη του κλιματιστικού και ξανά την διακοπή λειτουργίας του σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το φαινόμενο αυτό οδηγεί σε άσκοπη εκκίνηση/λειτουργία του συμπιεστή, κατανάλωση ρεύματος άρα αφενός επιπλέον οικονομική επιβάρυνση και αφετέρου υπάρχει κίνδυνος να «καεί» ο συμπιεστής.
2. Πριν την στερέωση της μεταλλικής πλάκας που θα συγκρατεί την εσωτερική μονάδα, ο εγκαταστάτης ψυκτικός θα πρέπει  να βεβαιωθεί πως στο σημείο που θα τρυπήσει για την υδραυλική σύνδεση που θα συνδέει την εξωτερική με εσωτερική μονάδα, δεν περνάνε καλώδια ή σωλήνες. Επίσης η μεταλλική πλάκα θα πρέπει να αλφαδιαστεί σωστά για να μην γέρνει. Όταν η εσωτερική μονάδα γέρνει (λόγω ότι η μεταλλική πλάκα δεν αλφαδιάστηκε σωστά), τότε υπάρχει πιθανότητα τα συμπυκνώματα που δημιουργούνται στο στοιχείο να μην οδηγούνται στον σωλήνα αποχέτευσης και τελικά να βγαίνουν νερά από το κλιματιστικό.
3. Οι σωλήνες πρέπει να μονωθούν ξεχωριστά μέχρι τα ρακόρ σύνδεσης και να τυλιχτούν με ταινία PVC. Έτσι δεν υπάρχει κίνδυνος μεταφοράς θερμότητας από την μια σωλήνα στην άλλη.

Στην εξωτερική μονάδα

1. Η θέση της εξωτερικής μονάδος πρέπει να είναι τέτοια που να μην εμποδίζεται από κάποιο εμπόδιο ο αερισμός της (σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή). Επίσης πρέπει να είναι εύκολη και κυριότερα ασφαλής στην πρόσβαση της, τόσο για συντήρηση όσο για αντικατάσταση.
2. Οι ψυκτικές σωληνώσεις που θα συνδέουν εσωτερική με εξωτερική μονάδα θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μικρού μήκους, καθώς εάν ξεπεράσουμε τα 8 μέτρα πέφτει κατακόρυφα η απόδοση του κλιματιστικού.
3. Το δίκτυο αποχέτευσης των συμπυκνωμάτων να βρίσκεται σε εξωτερικό τοίχο, να είναι κατασκευασμένο από σκληρό πλαστικό PVCκαι να καταλήγει στο σιφώνι του μπαλκονιού.

Βήματα τοποθέτησης μιας κλιματιστικής εγκατάστασης

Βήμα 1^ο: Παρατηρούμαι τον χώρο και αποφασίζουμε που θα εγκαταστήσουμε τις μονάδες. Τοποθετούμε την μεταλλική βάση (αφού την μετρήσουμε και την αλφαδιάσουμε), πάνω στην οποία θα στηριχτεί η εσωτερική μονάδα.

Βήμα 2^ο: Μετράμε την απόσταση από την εσωτερική μονάδα έως την εξωτερική για τον υπολογισμό του χαλκοσωλήνα και των καλωδίων που θα χρειαστούμε. Κόβουμε στο σωστό μήκος τον χαλκοσωλήνα και τον προετοιμάζουμε για σύνδεση (εκχείλωση/εκτόνωση).

Τοποθετείται η εξωτερική μόνωση των χαλκοσωλήνων και από την τρύπα που ανοίξαμε περνάμε τις άκρες χαλκοσωλήνων μαζί με τον σωλήνα αποχέτευσης και το καλώδιο ηλεκτρικής σύνδεσης. Προσοχή εάν χρειαστεί για οποιοδήποτε λόγο να κουρμπάρουμε τον χαλκοσωλήνα πρέπει η διαδικασία να γίνει ΜΟΝΟ με κουρμπαδόρο ειδάλλως θα τσακίσουμε την σωλήνα.

Ο σωλήνας της αποχέτευσης στερεώνεται στον τοίχο και καταλήγει στο σιφώνι, ενώ οι χαλκοσωλήνες με το ηλεκτρικό καλώδιο στερεώνονται μαζί αφού έχουν τυλιχθεί με μονωτική ταινία. Παράλληλα στερεώνεται η εσωτερική μονάδα.

Βήμα 3^ο:  Συνδέουμε ηλεκτρολογικά τις δύο μονάδες. Η εσωτερική μονάδα συνδέεται στην πλησιέστερη ηλεκτρική παροχή. Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως κλιματιστικά 9.000 btu/hκαι 12.000btu/hη ηλεκτρική παροχή δίδεται από μπουάτ. Για κλιματιστικά άνω των 12.000 btu/hαπαιτείται ξεχωριστό καλώδιο που συνδέεται στον πίνακα με δική του ασφάλεια. Για την πλήρη ασφάλεια του κλιματιστικού μας από τον ηλεκτρισμό (κεραυνούς, διακοπή ρεύματος), χρησιμοποιούμε διακόπτη προστασίας.

Βήμα 4^ο: Συνδέουμε τους χαλκοσωλήνες με τις βαλβίδες αναμονής της εξωτερικής μονάδας και σφίγγουμε τα ρακόρ.

Βήμα 5^ο: Ελέγχουμε την στεγανότητα στο κύκλωμα χρησιμοποιώντας την αντλία κενού. Επειδή όμως η αντλία κενού χρησιμεύει στην ανίχνευση μεγάλων διαρροών, πρεσσάρουμε άζωο στο δίκτυο για μικρότερες διαρροές. ΠΟΤΕ δεν πρεσσάρουμε αέρα διότι θα εισέλθει υγρασία στο κύκλωμα. Ο πιο απλός τρόπος ανίχνευσης διαρροής είναι να βάλουμε σαπουνάδα στις συνδέσεις του υδραυλικού κυκλώματος (ρακόρ) και να παρατηρήσουμε εάν θα δημιουργηθούν φούσκες. Τέλος επαναλαμβάνουμε την διαδικασία δημιουργίας κενού.

Βήμα 6^ο: Προσθέτουμε Ψυκτικό μέσο ΕΑΝ χρειάζεται. Οι καινούργιες κλιματιστικές μονάδες είναι προφορτισμένες με ψυκτικό μέσο, οπότε και δεν χρειάζονται πλήρωση. Σε περίπτωση όμως που έχουμε μεγάλη απόσταση εσωτερικής και εξωτερικής μονάδας προστίθεται επιπλέον ποσότητα ψυκτικού σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή. Για απόσταση μεγαλύτερη των 8 μέτρων προστίθενται περίπου 30grγια κάθε επιπλέον μέτρο.

Βήμα  7^ο: Σφραγίζουμε την τρύπα και την στοκάρουμε. Έπειτα θέτουμε σε λειτουργία το κλιματιστικό και στις 2 φάσεις (θέρμανση-κλιματισμός). Τέλος ελέγχουμε τα στοιχεία μετρώντας την πίεση αναρρόφησης (4,5 έως 5bar) και τη διαφορά θερμοκρασίας εισερχόμενου και εξερχόμενου αέρα, η οποία πρέπει να είναι πάνω από 8^οC.

Συντήρηση του κλιματιστικού

Η συντήρηση του κλιματιστικού είναι σημαντική να γίνεται ακόμα και εάν δεν έχει τεθεί καθόλου σε λειτουργία, διότι δεν μειώνεται η απόδοση του και αυξάνουμε την διάρκεια ζωής του.

• Αρχικά με την χρήση των μανομέτρων ελέγχουμε την ποσότητα του ψυκτικού μέσου. Εάν αντιληφθούμε ότι το κύκλωμα έχασε το μια ποσότητα τότε ξεκινάμε διαδικασία πλήρωσης του δικτύου.Η διαδικασία πλήρωσης του δικτύου με ψυκτικό μέσο δεν είναι απλή και χρειαζόμαστε μανόμετρα, αντλία κενού και φιάλη ψυκτικού ρευστού. Πρέπει να γίνεται ΜΟΝΟ από ειδικούς έμπειρους ψυκτικούς γιατί υπάρχει περίπτωση να έρθουμε σε επαφή με το ψυκτικό μέσο, το οποίο μπορεί να μας προκαλέσει μέχρι και εγκαύματα.
• Στη συνέχεια καθαρίζουμε την εσωτερική και εξωτερική μονάδα. Ο καθαρισμός περιλαμβάνει τους ανεμιστήρες, τους εναλλάκτες θερμότητας κ.α.
• Καθαρισμός της λεκάνης συμπυκνωμάτων από τυχόν ακαθαρσίες, που βρίσκεται στην εσωτερική μονάδα.
• Έλεγχο των θερμομονώσεων των χαλκοσωλήνων.
• Έλεγχο των θερμομονώσεων των χαλκοσωλήνων.